بررسی مزیت نسبی تولید جو در ایران

در این مطالعه سعی شده به بررسی مزیت نسبی تولید جو(آبی و دیم) و سیاستهای حمایتی دولت از محصول طی دوره 1387-1383 پرداخته شود که در این راستا ازماتریس تحلیل سیاستی(pam) استفاده شده است. در این چارچوب شاخص هزینه منابع داخلی (drc) جهت بررسی مزیت نسبی تولید همچنین شاخصهای ضریب حمایت اسمی محصول(npc)، ضریب حمایت اسمی نهاده(npi) و ضریب حمایت موثر(epc) به منظور تحلیل سیاستهای حمایتی دولت مورداستفاده قرار گرفته است. نتایج مطالعه نشان می دهد که در سه سال ابتدای دوره کشور در تولید جوآبی دارای مزیت نسبی بوده که در سالهای 1387و1386 این مزیت را از دست داده، همچنین جودیم در دو سال ابتدای دوره کشور در تولید دارای مزیت نسبی بوده که در سالهای 1387-1385 این مزیت را از دست داده است. شاخصهای حمایتی نیز در مورد هر دو محصول حاکی از: حمایت دولت از طریق اعطای یارانه غیرمستقیم به نهاده های قابل تجارت در کل دوره، عدم حمایت از محصول در 3 سال ابتدایی و حمایت و تعلق یارانه غیرمستقیم در دو سال انتهای دوره می باشد، اما برایند سیاستهای دولت نشاندهنده اعمال مالیات غیرمستقیم به هر دو نوع محصول(جوآبی و دیم) در سه سال ابتدایی و عدم حمایت از محصول در دوسال انتهایی دوره بوده است، در کل محصول جو در سال 1383 دارای مزیت نسبی تولید بوده که طی یک دوره 5 ساله در سال 1387 آنرا از دست داده است که و مزیت نسبی تولید این محصول با حمایت اسمی و موثر دولت رابطه ی معکوس داشته است.